Czym zajmuje się logopeda?

Logopeda - to specjalista zajmujący się kształtowaniem mowy, zapobieganiem zaburzeniom mowy i ich usuwaniem.

Do zadań logopedy należy:
• Diagnozowanie dzieci i młodzieży, czyli rozpoznawanie zaburzeń mowy
• Terapia zaburzeń mowy, czyli usuwanie zaburzeń mowy
• Profilaktyka logopedyczna, czyli zapobieganie powstawaniu zaburzeń mowy i doskonalenie mowy już ukształtowanej.

NA CZYM POLEGA BADANIE LOGOPEDYCZNE?
W miesiącu wrześniu  przeprowadzane są logopedyczne badania przesiewowe wśród  dzieci 5- 6 letnich. Celem badań jest wyłonienie tych maluchów, które wymagają opieki logopedycznej. Informacji zwrotnej na temat wyników badań dostarcza się wychowawcy grupy, następnie  informacje przekazywane są rodzicom na indywidualnych spotkaniach. Po zgłoszeniu się rodziców do gabinetu logopedy przeprowadzana jest dokładna diagnoza logopedyczna.

Badanie logopedyczne, polega na:

• Przeprowadzeniu wywiadu z opiekunem dziecka (m. in. na temat rozwoju mowy dziecka);
• Badaniu budowy i sprawności narządów mowy;
• Badaniu słuchu mownego (fonemowego)
• Badaniu czynności nadawania (m. in. badanie artykulacji głosek, mowy spontanicznej) i rozumienia mowy.
• Badaniu funkcji połykowej i oddechowej
Badanie może być uzupełnione wynikami badań: laryngologicznych, foniatrycznych, ortodontycznych, psychologicznych, pedagogicznych i neurologicznych. Po zdiagnozowaniu dziecka logopeda opracowuje indywidualny program terapii logopedycznej. Metody pracy, pomoce i środki zostają dostosowane również do indywidualnych potrzeb i możliwości psychofizycznych konkretnego dziecka.
Czas trwania terapii oraz jej efektywność zależy od rodzaju i stopnia zaburzenia, sprawności intelektualnej dziecka, budowy i sprawności aparatu artykulacyjnego, a przede wszystkim od współpracy terapeuty z rodzicami (konieczne są systematyczne, codzienne ćwiczenia z dzieckiem w domu ).
 
JAK DŁUGO TRWA TERAPIA LOGOPEDYCZNA?
Czas trwania terapii zależy od wielu czynników:

            Rodzaju wady wymowy

• Wieku pacjenta (im młodszy pacjent, tym mniej utrwalone nawyki błędnego wytwarzania dźwięków);
• Częstotliwości i systematyczności ćwiczeń (ćwiczenia należy powtarzać kilka lub kilkanaście razy dziennie, w różnych sytuacjach: podczas spaceru, zakupów, jazdy samochodem itp.);
• Nastawienia samego pacjenta (nastawienie pozytywne lub negatywne, obojętne);
• Współpracy z rodzicami lub opiekunami dziecka (rodzice w miarę możliwości powinni uczestniczyć w zajęciach logopedycznych, a w domu powtarzać z dzieckiem codziennie umiejętności zdobyte podczas zajęć).


Terapia zostaje zakończona w momencie, kiedy dziecko prawidłowo wymawia głoskę w mowie spontanicznej i nie powtarza złych nawyków wymawianiowych.